Rozdział 16 "Odłóż to piwo!"

RUSZAMY DUPY I PISZEMY! :O SPECJALNIE ŻADNEGO ANIME NIE ZACZĘŁAM, BO TRZEBA SIĘ DO ROBOTY ZABRAĆ -.- (dot. Ciasteczka xd)

ZACZYNAMY!

Van zauważywszy umięśnioną klatę chłopaka odwróciła się o 180 stopni, bo nie chciała znowu wpaść w trans jak wtedy gdy nocowała u Ryd.
- Laura idziemy - powiedziała i pociągnęła siostrę za rękę . Ta przelotnie powiedziała "pa" i obie znalazły się za drzwiami Lynchów.

*********************************************************************************

Rydel stała sparaliżowana na środku korytarza, z niedowierzaniem gapiąc się na drzwi. 

Zostawiły mnie... Mendy jedne...

Odwróciła się do braci, nie bardzo wiedząc, od czego zacząć. Na szczęście Rocky wybawił ją od odpowiedzi:

- Sorry, siostra... - wydusił. Reszta jej "dzieciaków" patrzyła się na nią z minami zbitych psiaków. El chwilowo gdzieś się zmył.

-Ooooh... aż chce się wam zrobić zdjęcie - rozczuliła się. Chłopcy dziwnie się na nią spojrzeli. - No chodźcie tu! - nakazała, rozkładając ramiona. Bracia wtulili się w nią. Pewnie słodko to wyglądało, więc oczywiście El musiał wyjść akurat z kuchni bijąc brawo.

-No, wreszcie się pogodziliście... - uśmiechnął się chytrze brunet...                                                               Bracia odskoczyli od Ryd jak oparzeni. Blondynka zachichotała. No tak... Oni się nigdy nie zmienią... 

*********************************************************************************
*z perspektywy Van* (tak, zjedzcie mnie za to, ale już nie wytrzymuję, tak dawno nie pisałam jako ona... ;_____; - Ciasteczko)

Szłyśmy właśnie przez park, przyciągając ciekawskie spojrzenia gapiów. No tak, całkowicie przemoczona "sława" idąca ulicą to dość nietypowy widok i pewnie będąc na miejscu tych ludzi też bym się gapiła.

- Myślisz, że sobie poradzi? - spytała cicho Laura, wyrywając mnie tym z zamyślenia.
- Co? - spytałam, niezbyt mądrze.
- No z braćmi... - prawie szepnęła siostra.
- Pewnie, to silna dziewczyna! - Laura spojrzała na mnie krzywo. No tak, przerzuciłam ją bez większego wysiłku przez ramię... - Znaczy, psychicznie... Da sobie radę. - uśmiechnęłam się zachęcająco. Tsaa... sama chciałabym w to wierzyć... ale Laurze się to chyba udało...
Po powrocie do domu każda z nas udała się do swojego pokoju. Teraz chyba obie potrzebowałyśmy pobyć chwilę same, zastanowić się nad wszystkim i spróbować choć po części to ogarnąć... Tak dużo się wydarzyło, a ja miałam zbyt mało czasu, by się nad tym zastanowić. Od razu przebrałam się w czyste ciuchy, walnęłam na łóżko i sięgnęłam do spodenek (elegancko walniętych na podłogę) po telefon, kiedy zorientowałam się, że kieszenie są puste...
- O nieee... - jęknęłam. Musiał zostać u Lynchów. Skleroza... Położyłam go na półce, kiedy szykowałam się na wrzucenie Rikera do basenu. Tak, planowałam to. Jestem straszna, wiem o tym.
Szybko zerwałam się z łóżka i pobiegłam do pokoju siostry. Wchodząc jak zwykle na chama krzyknęłam w progu:
- Zostawiłam u Lynchów telefon. Zaraz wracam! - i pobiegłam. Kątem oka dostrzegłam, że moja siostra kręci z pobłażaniem głową, ale nic nie powiedziała. Pewnie się już przyzwyczaiła...
Szybko otworzyłam garaż, wyciągnęłam rower, wskoczyłam na niego i popędziłam w stronę domu Lynchów. Otworzyła mi Rydel.
- Cześć, zostawiłam komórkę. - powiedziałam zdyszana, opierając się o futrynę. Rydel też tylko pokręciła głową i wpuściła mnie do środka. Pewnie również przyzwyczaiła się do mojej sklerozy...
Ruszyłam żwawym krokiem w stronę szafki, gdzie powinna leżeć moja komórka. Powinna... bo jej tam nie było...
- Nosz kurrrr... - jęknęłam.
- Wiesz, wydawało mi się, że Riker coś stąd brał, może jego spytaj... - wtrąciła się Ryd. Przerażona wbiegłam po schodach na piętro. Tosz to menda, jak coś mi tam namiesza... To niech wie, że obejrzałam ogromną ilość horrorów i mam wieeeeeeeeele pomysłów na bardzo brutalną i bolesną śmierć.
Wlazłam do jego pokoju oczywiście bez pukania, no bo po co? Zobaczyłam Rikera rozwalonego na łóżku z MOJĄ KOMÓRKĄ.
- Osz tyyy... - rzuciłam się, by odzyskać swoją zgubę. Riker przerażony moim pojawieniem osłonił się rękoma. W tym momencie w całym pokoju rozbrzmiał mój dzwonek. jak zawsze wyczucie czasu... No złośliwość rzeczy martwych... Blondyn spojrzał na mnie znacząco.
- Evanescence? serio?
- Masz coś do nich? - wysyczałam i próbowałam wyszarpać mu z ręki telefon. Chłopak spojrzał na ekran komórki.
- Hmmm... Sterling? - no... to skończyło się rumakowanie.
- Oddawaj to! - wysyczałam z mordem w oczach. Przez kilka sekund w oczach Rikera zauważyłam przerażenie, ale szybko się go pozbył i odebrał.
- Haloooo... - odezwał się do słuchawki jak największa ciota.
- Oddawaj to, do cholery! - wydarłam się.
- Van, możesz się tak do mnie nie przytulać? Krępujesz mnie... - powiedział ze słuchawką przy uchu.
- Co?! - usłyszałam głos Sterlinga. Blondyn się zaśmiał.
- Coś ty kurwa powiedział?! - wrzasnęłam. - Ster, wybacz. To tylko głupi braciszek mojej przyjaciółki - ostatnie zdanie wysyczałam jadowitym głosem. Riker aż się wzdrygnął. Ale nie skończył zabawy.
- Zostaw mojego psa! Zrobisz mu krzywdę! I odłóż to piwo!
- Oddawaj to ułomie! - wydarłam się i znów wyciągnęłam rękę po komórkę.
- Vaaaan?! Wszystko w porządku? - zawołała z dołu Rydel.
- Taaaaak! - odkrzyknął Riker.
- Nieeeeeee!!!!! Weź mu coś zrób! - krzyknęłam.
- Eeee... to ja się może rozłączę. - dobiegł mnie głos mojego chłopaka ze słuchawki.
- Nie, no pooo cooo... - sarknęłam wściekła.
- Właśnie, po co? - uśmiechnął się Riker. - Nie chciał byś usłyszeć czegoś ciekawego o swojej dziewczynie? Zamarłam. CZEGO?! Co on wie?! Blondyn kontynuował. - Nie wiem czy wiesz, ale uwielbia oglądać po nocach Świnkę Peppę.
- No chyba cię cycki swędzą! - krzyknęłam mu do ucha, cały czas próbując wyrwać z jego ręki MOJĄ własność.
- Jestem stuprocentowym facetem, Vanesso, nie mam piersi - Riker popatrzył na mnie jak na największego idiotę.
- Pewny jesteś? - wysyczałam z mordem w oczach. Sterling się zaśmiał. Rzuciłam się znów na Rikera, tym samym powalając go i lądując na nim. W tym momencie do pokoju weszła Ryd, zastając nas w pozie, która, jak by nie patrzeć, mogła wyglądać dwuznacznie... Spojrzała na nas dziwnie.
- No i coś ty kurna, narobił?! - krzyknęłam, rumieniąc się.
- Ja? Przypominam ci, że to ty się na mnie rzuciłaś... - zauważył.
- Przypominam ci, że to ty grzebałeś w mojej komórce. - odgryzłam się.
- Powinnam wiedzieć? - spytała Rydel.
- Nie. - odpowiedzieliśmy zgodnie.
- Nie radzę! - ze słuchawki dobiegł głos Ster'a. Nosz co za wredota, na głośnomówiący przełączył... Wspomniana wredota tylko się zaśmiała.
- To ja lepiej stąd pójdę. - oznajmiła blondynka i zamknęła drzwi. Ja szybko zlazłam z Rikera, wręczając mu dodatkowo prawego sierpowego. Szybkim ruchem wyrwałam mu telefon z ręki:
- Sory Ster, potem pogadamy. Bo z tym ułomem się nie da... - mruknęłam do słuchawki, po czym rozłączyłam się i wyszłam z pokoju, nie zaszczycając Rikera ani jednym spojrzeniem. Zeszłam na dół, pożegnałam się z Rydel i wyszłam z domu. Wsiadłam na rower i popędziłam do siebie, wyładowując swoją złość na niewinnych pedałach... (bez skojarzeń... >.> - Ciasteczko)
W domu znów walnęłam się na łóżko, myśląc, że przynajmniej teraz sobie odpocznę. Sięgnęłam do kieszeni, gdy nagle...
- SŁUCHAWKI! - pacnęłam się ręką w czoło. Tylko ja tak umiem... No sorry bardzo, nie będę tam znowu popylać. Zawalę siostrze.
*********************************************************************************
Z perspektywy Laury
Siedziałam w pokoju nudząc się jak cholera, gdy nagle do pokoju wczłapała Ness.
- Siostra... pożycz słuchawki... - spojrzała na mnie błagalnym wzrokiem. Ehhh... co ja z nią mam... Dobra, niech zna łaskę pana.
- W górnej szufladzie w biurku. - westchnęłam i powróciłam do gapienia się w sufit. Van wzięła słuchawki i wyszła dość żwawym krokiem. Po drodze potknęła się. Usłyszałam ciche przekleństwo.

OHO, COŚ SIĘ STAŁO...

Ness była widocznie poddenerwowana mimo, że próbowała to ukrywać.
- No już, mów co się stało. - spojrzałam na nią ponaglająco. Van westchnęła i usiadła na łóżku. Później zaczęła, jak to ona, snuć długą i szczegółową opowieść o tym, co się wydarzyło u Lynchów. W sumie dobrze, bo słuchanie mojej gadatliwej siostry i tak jest lepsze, niż gapienie się w sufit. Gdy doszła do sceny z Rikerem wstałam i krzyknęłam:
- Nie chciał byś usłyszeć czegoś ciekawego o swojej dziewczynie?
- Lau, czekaj! - siostra chwyciła mnie za rękę.
- Van, i tak tam pójdę, nie masz co mnie zatrzymywać. Nikt nie będzie zadzierał z moją siostrą. - Vanessa westchnęła i puściła moją rękę. Wiedziała, że nie ma co ze mną dyskutować. Zeszłam na dół, wsunęłam na nogi sandałki i już miałam wychodzić, gdy usłyszałam wołanie siostry.
- Laaaaauraaaaa!!!!!!
- Czego?!
- Jak już idziesz, to przynieś moje słuchawki!
*********************************************************************************
Stałam właśnie pod drzwiami Lynchów. Zadzwoniłam, a drzwi otworzyła mi Rydel.
- Nie no bez jaj, znowu??? Co tym razem?? - zapytała na powitanie
- Hmm po pierwsze też się cieszę że cię widzę ... a po drugie przyszłam wpieprzyć Rikerowi.
- No to co tak będziesz tu stała? Zapraszam do środka. Chętnie posłucham, co ten gówniarz zrobił. Weszłam do domu i po opowiedzeniu Rydel w skrócie historii Van, dostałam pozwolenie blondynki na obicie mordki jej "kochanego" braciszka. Mało tego, postanowiła się do mnie przyłączyć. Po chwili znajdowałyśmy się na górze.
- Chwila... a który to jego pokój? - spytałam.
- Nie no proszę jesteś tu prawie codziennie .. - jęknęła Rydel
- Rusz się i nie gadaj - blondynka westchnęła i pociągnęła mnie za rękę w stronę pokoju Rikera.
Kiedy przechodziłyśmy obok żółtych drzwi z napisem Ross, moją uwagę zwrócił dziewczęcy głos dobiegajacy z jego pokoju. Postanowiłam wypytać blondynkę
- Ej Rydel? Kto jest teraz u Rossa? - spytałam udając obojetność. Bo kto by to nie był to kij mnie to obchodzi. Po prostu jestme ciekawa, z kim ewentualnie zdradza mnie "mój chłopak"
- A właściwie, to sama nie wiem... ale wydaje mi się że to Maia.
- ŻE KTO?! - wydarłam się na Ryd. Brawo Laura. Wcale cię to nie obchodzi.
- Przymknij jadaczkę  bo nas usłyszą - powiedziała dziewczyna zatykając mi buzię - A co jesteś zazdrosna? - spytała chytrze po chwili
Więc trzepłam ją w łeb. Nie jestem zazdrosna po prostu zrozumiem wszystkie dziewczyny ale nie tego paszczura.
- Ej no, co ja ci zrobiłam? - powiedziała puszczając mnie.
- Trzeba było nie gadać bzdur - odpowiedziałam
- Pfff, ale to nie bzdury. Sama prawda - ciągnęła dalej Delly.
Zmierzyła blondynkę groźnym spojrzeniem:
- Wiesz jakie są rodzaje prawdy? - spytałam
- Nooo dawaj?
- Sama prawda. Tylko prawda. I gówno prawda - Rydel spojrzała na mnie z pogardą. - I ta Twoja niby sama prawda zalicza się do trzeciej kategori kochana. - Rydel jednak już tego nie skomentowała. Zamist tego pociągneła mnie bliżej drzwi i przyległyśmy do nich żeby lepiej słyszeć. Kiedy usłyszałam co ta zołza o mnie wygaduje, krew mnie zalała. Postanowiłam tam wejść też powiedzieć parę epitetów na jej temat.
- Nie no tak nie będzie, idę powiem tej Tarantuli co o niej myślę - podwinęłam rękawy koszuli, wyrażając swoją gotowość  i już miałam wejść do środka... Gdy do tyłu pociągnęła mnie Rydel.
- Zaraz, zaraz co ty chcesz zrobić?
- No jak to co? Idę wyarnąć tej laluni. Nie będzie mnie małapa oczerniać.
 Tym razem blondynka mnie nie powstrzymała po prostu dała mi wolną rękę... Szarpnęłam za klamkę i wkroczyłam do pokoju chłopaka. Po Mai było widać że zachwycona ona moim widokiem to nie jest. I na wzajem. Stałam sobie tak bez ruchu zastanawiając się co sensownego powiedzieć. No bo przecież jak powiem  Mai kilka nie cenzurowanych słów to Ross pomyśli że ich podsłuchiwałiśmy i będzie mnie nękał:  "Ha, wiedziałem że jesteś zazdrosna." więc rzuciłam tylko:
- Hej nie wiecie może gdzie są słuchawki Van? - tak wiem, bardzo inteligentnie. Usłyszałam za sobą głośne PAC i daję głowę że była to Rydel która walnęła się w czoło kiedy usłyszała mój jakże ambitny tekst. Też bym to zrobiła gdyby nie fakt że wtedy to by wyglądało już całkowicie idiotycznie. Maia jak zwykle musiała coś dodać:
- A wyglądam jakbym miała słuchawki? - nie kur... wyglądasz jakby cię krowa oblizała.
Lecz zachwoując siłę spokoju, odpowiedziałam jej najsłodziej jak umiałam:
 - Nie spokojnie  nie masz się czym martwić...wyglądasz tylko jakbyś chciła u kogoś wywołać wymioty i zniechęcić go do koloru różowego. Kompletnie ci ten kolor kochaniutka nie pasuje. Wyglądasz jak różowe straszydło. - ha masz teraz za swoje Laura 1 Maia 0, widziałam jak brunetka wryła się pod ziemię. Zatkało ją i... 2:0 dla mnie. OŁ YEAH. Dziewczyna... znaczy Tarantula nie chcąc się do końca poniżyć powiedziała.
- No niestety to Twoja opinia, ale myślę że to i tak lepsze od stylu clowna. Prawda Rossiu? - zatrzepotała rzęsami i nachyliła się pokazując duuży dekolt.
Szlag by ją trafił mogła, nie otwierać tej swojej paszczurowatej gęby i waraz z tymi cyckami od mojego faceta. Jak da się tym omamić to słowo harcerza że mu wpieprze. Nie chcąc się pogrążyć zmieniłam temat. Spytałam o czym tak rozmawiają... i że może przyłączę się do nich . Brunetka już miała powiedzieć nie lecz ja wyprzedziłam ją niczym  Rejnboł  Dasz  z kucyków Ponny i wtrąciłam:
- No skoro tak nalegasz, zostanę kilka minut i wtrącę się w nasze babskie plotki - powiedziałam i  usiadłam na łóżku.
- Ale... - zaczęła znów Maia
- Oj naprawdę, nie ma sprawy kochana. Mogę zostać - uśmiechnęłąm się słodko. A Rydel w drzwiach próbowała się nie roześmiać co było skutkiem jej idiotycznej miny. Rozsiadłam się już wygodnie kiedy Rossik nagle chrząknął:
- A no tak sorry jeszcze ty.
- Laura mogłabyś nas zostawić samych? - zapytał ze stoickim spokojem.
Że WHAT? Chcesz zostać sam na sam z tym dziwadłem tylko dlatego że ma dekolt do pępka. UGH. Zagotowało się we mnie. Okej, jak nie to nie, pójde sobie do kogoś innego.
- No skoro mnie tu nie chcecie, to pójdę sobie do kogoś innego.
Wstałam i poszłam za drzwi. Ale zanim zatrzasnęłam je z hukiem zapytałam głośno blondynki:
- No to gdzie jest pokój Rikera?
- Pytasz serio? - zapytała ze zdziwieniem Rydel
- Tak, idę po słuchawki mojej siostry, zresztą skoro twój młodszy brat mnie nie chce to może ten straszy okaże trochę łaski - odparłam beztrosko.
- No dobra, to te granatowe drzwi - powiedziała pokazując koniec korytarza.

No to raz kozie śmierć. Zapukałam odważnie czekając. Jednak nikt mi nie otwierał więc ponowiłam czynność tylko trochę mocniej, ale kiedy po minucie dalej nic sie nie działo zaczęłam w nie walić z całej siły. Wtedy ktoś złapał moją rękę i zapytał: 

- Mogłabyś mi powiedzieć czemu maltretujesz moje drzwi? - usłyszałam za sobą głos Rikera. Odwórciłam się i popatrzyłam na niego dumnie.
- A mógłbyś mi powiedzieć, czemu znęcasz się nad moją siostrzyczką? - pewnie ciekawie to wyglądało zważywszy na to, że byłam od niego sporo niższa...
- Nie mogłem się powstrzymać, jest taka słodka, jak się złości... - COCOCOCO???!!!! Spojrzałam się na Rikera przerażona...
- Coś ty powiedział? - spytałam. Blondyn westchnął...
- Że z czystej wredoty...
- Nie nie, czekaj... Lubisz moją siostrę, prawda? - spojrzałam na niego wzrokiem pt. "ja wiem"
- No coś ty, w życiu! - zaprzeczył szybko Riker.
- Ha! Wiedziałam! - pisnęłam. - Jak słoooodkooooo... Rydel! Mam newsa!
- Nie drzyj się, o co chodzi? - wspomniana blondynka wyszła zza rogu. Riker szybko zatkał mi ręką usta.
- Puść ją, albo ciebie też ugryzie - ostrzegła Rydel. - Twój brat ma już bliznę na ręce - Riker szybko puścił mnie, przestraszony. Oczywiście to wykorzystałam i wydarłam się na pół domu:
- Riker kocha Vanessę!
Riker pacnął się ręką w czoło, a ja przybiłam z Delly piątkę i obie wybuchnęłyśmy śmiechem.
Chwilę później otworzyły się 3 pary drzwi z których wyjrzały dwie brązowe i jedna blond czupryny. Ross uśmiechnął się szeroko i podszedł do starszego brata, klepiąc go po plecach.
- Gratulacje stary! W końcu się przyznałeś.
- No chyba cię przepraszam bardzo pojebało. - wkurzył się Riker.
- Zaprzecza, to najlepszy dowód. - zaśmiał się Rocky. Skutkiem tego był oczywiście totalny foch Rikera, który wszedł do swojego pokoju, trzaskając drzwiami.
- Dobra to ja lecę do domu powiedzieć Van - krzyknełam do drzwi i zaczęłam się wycofywać.
Otwarły się one z impetem a z nich wystrzelił Riker który wrzasnął:
- ANI MI SIĘ WAŻ! - i zaczął mnie gonić. Biegłam w stronę schodów, otwróciłąm się żeby zobaczyć jaki dzieli nas dystan i nagle poczułam że na kogoś wpadam. Potem była już tylko ciemność.

*********************************************************************************
Tadam!!! WRACAMY ziomki. Zapewne baaardzo się z tego powodu cieszycie xd POSTANOWIŁAM OPUBLIKOWAĆ SPECJALNIE WCZEŚNIEJ, TO TAKI PREZENT MIKOŁAJKOWY OD NAS DLA WAS. Mam nadzieję że wam się spodoba i wasz zachwyt wyrazicie w dużej ilośći komentarzy hahahhahahaha :D Ale tak serio to skomentujcie bo chce wiedzieć co myślicie xd
A JUTRO BD MIAŁA DO WAS SPECJALNĄ PROŚBĘ I MAM NADZIEJĘ ŻE DUŻO OSÓB MI POMOŻE xd
Całuski, Niewi ;*
********************************************************************************
Co to jest?! Dzień dobroci jakiś?! ;o Wgl kochana Niewi zginiesz

nie publikuj, nie publikuj!

opublikowałam

No ale niech już zostanie, znajcie łaskę pana ;)

No to co? Wracamy, tak? Oj, ciężko było te notki pisać, zwłaszcza że teraz u mnie taki zapierdziel. .____. Przez cały tydzień przychodziłam do domu, robiłam lekcje, uczyłam się na 387352 kartkówek, sprawdzianów i odpytywajek, a potem włączałam genialne anime o nazwie Bleach <3 Szczerze to przysypiałam już przy laptopie i czasem nie miałam nawet siły czytać napisów >.> ale i tak siedziałam do 23 bo to takie zajebiste ;3 ach, no i do tego dochodzą jeszcze 2 blogi, wyplenianie trolów, które zalęgły się nam na forum (bo wolę nie myśleć co by się w środę działo, kiedy jest multum ludzi i do tego Oleńka ;___;) i tumblr. tumblra bardzo zaniedbałam i gdyby nie moja przyjaciółka, świeciłby pustkami xd właśnie, link >>>>kawaiikidscantdie.tumblr.com

No i info, bo nie mam się z kim jarać FMAB T^T Anonimowa osóbka, która to oglądała proszona o kontakt ;) gg: 37363435 lub ewentualnie e-mail: ciasteczko.ev@gmail.com

Tak więc CIESZCIE SIĘ ŚNIEGIEM! ;D mam nadzieję, że u was tak nie piździ >.> myślałam, że mnie zdmuchnie, jak do szkoły szłam xd

WESOŁYCH MIKOŁAJEK! ;*

~Ciasteczko <3